Szymański Henryk

Serdeczne podziękowania dla Pana Kazimierza Rynkiewicza za udostępnienie dokumentów i zdjęć.

Henryk Szymański (1915-1986), s. Jana i Katarzyny z Kaczorów, urodził się i mieszkał w m. Chruślin (gm. Bielawy, pow. łowicki, b. woj. łódzkie). Rodzice byli rolnikami. W 1936 r. Henryk zgłosił się w Łowiczu do poboru wojskowego. Po odbyciu służby zasadniczej został, 8.11.1938 r., przydzielony do 3. kompanii strzeleckiej, 18. pułku piechoty. 13.3.1939 r. został przeniesiony do KOP w Budziawie (prawd. na Wołyniu). Po wybuchu wojny, 18 lub 19 września 1939 r. został wzięty do niewoli sowieckiej w Sasowie k. Złoczowa, w woj. tarnopolskim. Był przetrzymywany w obozie w Zaporożu, w Ukraińskiej SRS. 3.6.1940 r. został skazany na pobyt w łagrze, w systemie obozowym Siewżełdorłag, w Republice Komi. 11 lipca 1941 r., jeszcze przed ogłoszeniem tzw. amnestii dla Polaków, został przewieziony ze stacji Urdoma, do obozu NKWD w Juży, w obw. iwanowskim, gdzie grupowano jeńców polskich, mających zasilić powstającą Armię Andersa. 3 września 1941 r. wstąpił, w Tatiszczewie, do Armii Polskiej w ZSRS (nr ewid. 1915/318/III). 22.06.1942 r. został ewakuowany z wojskiem do Persji (ob. Iran). 18.07.1942 r. awansował na starszego strzelca. 10.08.1942 r. został przetransportowany do Iraku. 5.10.1943 r. przewieziony ze swoją jednostką do Palestyny. 14.12.1943 r. otrzymał awans na kaprala. 18.01.1944 r. jego jednostka została przewieziona do Egiptu, a stamtąd, 13 marca, do Włoch. Henryk brał udział w kampanii włoskiej i w bitwie o Monte Cassino. Służył w stopniu kaprala w 3. kompanii, 13. batalionu, 5. Kresowej Dywizji Piechoty; następnie przeniesiony do 10. Wołyńskiego Batalionu Strzelców, 4. Wołyńskiej Brygady Piechoty, 5. KDP. Po zakończeniu wojny 2. Korpus Polski przez rok stacjonował we Włoszech; jednostka Szymańskiego m.in. w Monza (przepustka wydana Szymańskiemu przez d-cę 10. WBS mjr. Stanisława Tomaszewskiego). 9.10.1946 r. został z wojskiem przetransportowany do Anglii, celem demobilizacji. Tam kilka miesięcy przebywał w PKPR. Służbę zakończył w stopniu plutonowego (awans 20.11.1946 r.), będąc z-cą dowódcy plutonu. 5 maja 1947 r. został skreślony ze stanu ewidencyjnego PSZ i wyjechał do kraju. 12 maja 1947 r. przypłynął do Gdańska, a 14 maja PUR Gdańsk-Port wydał mu bezpłatny bilet do Wiewiecka (zapisano: Wywiecko). Podał, że udaje się do m. Rajłówka, w pow. Łobez (Rajówka - nazwa przejściowa Brzeźniaka). W lipcu 1951 r., w Węgorzynie, poślubił Zofię Pasieczną, c. Józefa i Franciszki (Sztogryn) Tamborów, ur. we Lwowie. Po wielu latach wyjechali do Drawska Pomorskiego, gdzie Henryk pracował w PKP (obsługiwał wąskotorówkę, mieszkał w tzw. domu kolejarza, przy ul. Krótkiej 1). Ck Drawsko Pom.

Odznaczony: Krzyżem Monte Cassino, Krzyżem Walecznych, Gwiazdą za Wojnę 1939-1945, Gwiazdą Italii, Medalem Wojska. IR: Szymański Henryk. WBH: sygn. brak (IR: IV.501.2 / CAW IV/W376-579-32798). SRW, Memoriał brak. Dokumenty, zdjęcia i relacja: żona Zofia Szymańska.

Szymański Henryk - Dokumenty