Morycz Piotr

por. Morycz Piotr, 1909/219/III, KD gosp., 64/44-141/44, Nr 122 - 5KDP, Ranny 10.V.44 w walkach pod m. Cassino (Włochy). Rozk. 13 B.S. Nr 105/44.

Źródło: http://encyklopedia.mielec.pl/litera-m.html

MORYCZ PIOTR, urodzony 15 VI 1909 r. w Mietlu, pow. Busko Zdrój, syn Andrzeja i Katarzyny z domu Tokarz. Ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie im. Adama Mickiewicza w Sosnowcu (1929), a następnie Wyższy Kurs Nauczycielski w Krakowie (1936). W roku szkolnym 1929/1930 uczył w Publicznej Szkole Powszechnej w Malinowicach koło Będzina. W latach 1930-1931 służył w Szkole Podchorążych w Krakowie i otrzymał stopień podchorążego. Powrócił do pracy nauczycielskiej w Malinowicach (1931–1934), a następnie pracował w Publicznej Szkole Powszechnej w Bielowiźnie pow. będziński (1934–1939). Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. i w czasie cofania się przed wojskami niemieckimi dostał się do niewoli radzieckiej. Początkowo przebywał w obozie w Kozielsku, a później w obozie w Tatiszczewie (1941). Po podpisaniu polsko–sowieckiej umowy o tworzeniu w ZSRR polskiego wojska zgłosił się do armii gen. Władysława Andersa i służył w II Korpusie aż do końca II wojny światowej (Iran, Irak, Palestyna, Egipt, Italia i Anglia). W stopniu porucznika (od 1 III 1943 r.) pełnił funkcje dowódcy plutonu, kwatermistrza i oficera gospodarczego w 13 Batalionie Strzelców 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Walczył m.in. pod Monte Cassino i tam został ranny. Po wojnie przebywał do maja 1947 r. w Obozie Matapan Towyn? – Merioneth (Wielka Brytania), a następnie powrócił do Polski. Po krótkim pobycie w Mielcu – Cyrance (miejsce zamieszkania żony), gdzie nie otrzymał pracy, wyjechał do Będzina i tam pracował w szkole podstawowej (1947–1948), a następnie w Ogólnokształcącej Szkole TPD stopnia podstawowego i licealnego w Dąbrowie Górniczej na stanowisku nauczyciela i od 1951 r. – zastępcy dyrektora szkoły. W 1956 r. powrócił do Mielca i został mianowany kierownikiem Szkoły Ćwiczeń przy Liceum Pedagogicznym. Przyczynił się do rozwoju szkoły i jej dobrej współpracy z Liceum. 1 IX 1968 r. przeszedł na rentę inwalidzką, zamienioną później na emeryturę. Udzielał się społecznie m.in. w ZBoWiD, ZIW i OSP Cyranka. W 1978 r. został awansowany do stopnia kapitana. Wyróżniony za udział w działaniach wojennych licznymi odznaczeniami, m.in.: 39/45 Star, Italy Star, Defence Medal, Gwiazdą za Wojnę 1939–1945, Gwiazdą Italii, Krzyżem Walecznych, The War Medal 1939/1945, Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino i „Odznaką za rany”, a za późniejszą działalność m.in.: Odznaką ZIW i Odznaką „Zasłużony dla Pożarnictwa”. Zmarł 4 X 1979 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Mielcu przy ul. H. Sienkiewicza.