Faliszewski Stanisław

Źródło: Monte Cassino Ankona Bolonia 1944-2004, Żołnierze 2 Korpusu Wojska Polskiego we Włoszech,
Witold Żdanowicz

Major, dowódca 15 batalionu strzelców, 5 KDP
Urodził się dnia 13 sierpnia 1900 roku w Nowym Sączu jako syn Władysława i Matyldy Aurelii
z domu Kirchner. Szkołę podstawową ukończył we Lwowie. W latach 1911-1915 uczył się w wojskowej
niższej szkole realnej w Enns koło Linzu, a w latach 1915 - 1918 w wojskowej wyższej szkole
realnej w Krakowie. Od listopada 1918 roku brał udział jako ochotnik w obronie Lwowa, w stopniu
podchorążego, dowódcy plutonu, w odziale kpt. Zajączkowskiego. Oddział ten w grudniu 1918 roku
został wcielony do 13 kompanii 5 pułku piechoty Legionów. W roku 1919 brał udział w walkach i
ofensywie majowej 5 p.p.Leg 1 czerwca 1919 roku został mianowany podporucznikiem piechoty, a dnia
23 czerwca 1919 roku w bitwie pod Gołogórami został ranny. Do 31 sierpnia 1919 roku przebywał w
szpitalu wojskowym we Lwowie (Politechnika). Od 1 września 1919 roku do 31 grudnia 1919 roku był
instruktorem kompanii marszowych Baonu Zapasowego 5 p.p.Leg., a od 1 stycznia 1920 roku do 15
sierpnia 1924 roku służył w dowództwie 1 Korpusu w Warszawie jako kierownik referatu Eksploatacji
i Kontroli Generalnej. Porucznikiem został mianowany 1 czerwca 1921 roku. Od 16 sierpnia 1924 roku
do 15 października 1926 roku był młodszy oficerem w szkole podoficerskiej w Pułtusku. W czasie
"przewrotu majowego" był dowódcą 1 Kompanii K.M. W okresie, od 16 października 1926 r. do 30
września 1932 r., był dowódcą Szkoły Podoficerskiej przy Batalionie Manewrowym w Centrum Wyszkolenia
Piechoty w Rembertowie, a od 1 października 1932 roku do 15 października 1938 roku wykładowcą
i dowódcą kompanii w Zawodowej Szkole Podchorążcyh Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 1 stycznia 1935
roku został mianowany kapitanem. Od 16 października 1938 roku do 15 sierpnia 1939 roku - na
stanowisku adiutanta pułku w 5 p.p.Leg. w Wilnie. 16 sierpnia 1939 roku w szpitalu wojskowym
w Wilne, a 19 września 1939 roku ewakuwowany do szpitala w Kownie i internowany. W obozie dla
internowanych na Litwie - w Rakiszkach i w Kalwarii przebywał do 9 lipca 1940 roku. Po przyłączeniu
Litwy do ZSRR, zostaje przewieziony do obozu jenieckiego w Kozielsku, a następnie w Griazowcu.
Zwolniony z obozu 26 sierpnia 1941 roku wstępuje do organizującej się Armii Polskiej w ZSRR, gdzie
pełni służbę kolejno na stanowiskach: zastępcy Szefa Sztabu 14 pułku piechoty, oraz oficera a
następnie Szefa 3 Oddziału Operacyjnego Sztabu 5 D.P. Po ewakuacji Armii Polskiej do Iraku, zostaje
powołany w lutym 1943 roku na dowódcę Ośrodka Szkolenia Motorowego 5 KDP, a następnie z dniem
5 lipca 1943 roku na dowódcę Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Gederze - Palestyna. We Włoszech
od 6 marca 1944 roku. Bierze udzial w całej kampanii wojennej 2 Korpusu pełniąc służbę: w sztabie
5 KDP (do 11 maja 1944 roku), na stanowisku zastępcy dowódcy 15 Baonu Strzelców 5 KDP (do 20
października 1944 roku) i dowódcy 15 Baonu Strzelców 5 KDP - do 28 lutego 1947 roku. Z dniem
1 października 1944 mianowany na majora - za czyny bojowe. Od 18 września 1946 roku w Anglii.
Po rozwiązaniu 15 Batalionu, zostaje powołany na dowódcę 515 Oddziału PKPR ( Polski Korpus
Przysposobienia i Rozmieszczenia). 13 czerwca 1948 roku powraca do Polski i osiedla się w Krakowie.
Od 31 sierpnia 1948 roku do 14 stycznia 1951 roku pracuje w Izbie Skarbowej jako starszy referendarz.
Od 15 stycznia 1951 roku do 31 grudnia 1953 roku w redakcji Tygodnika Powszechnego na stanowisku z-cy
dyrektora administracyjnego, a od 1 stycznia 1954 roku do 1964 w redakcji Słowa Powszechnego na
stanowisku kierownika administracyjno-finansowego.
Odznaczenia bojowe: Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari; Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami; Krzyż
Walecznych - dwukrotnie; Krzyż Monte Cassino; Medal Wojska - trzykrotnie; Legion od Merit - Order
amerykański;
Odznaczenia brytyjskie: 1939-1945 Star, War Medal 1939-1945, Defence Medal, Italy Star